II
Իմ խելառ,
Խելահեղ իմ գազան,
Այլազան մորթով ու հավերժ
Ճախրում աղոթող իմ գազան,
Բզկտված մարմինդ պատված է
Գարշահոտ արնածուծ տզերով,
Լակում են արյունդ ու դու
Դարձել ես քոսոտ,
Ու քսու ոհմակը սպասում է,
Թե երբ ես լեշ դառնալու…
Ժանիքիդ ահը հիմա
Նրանց դեռ պահում է հեռու, բայց…
Մխրճի՛ր վերջապես ժանիքներդ
Սեփական բզկտված մաշկիդ մեջ,
ծամի՛ր մարմնիդ մեջ բնկալած
Արնածուծ տզերին, որ հանկարծ
Չլինի` հյուծախտից հեռանաս…-
Անփառունակ, խայտառակ…
Այլազան մորթով իմ գազան,
կեռմաններում այս լեղի
Գորշադեղին օրերի
Քեզ անվերջ հմայում է հեռու
Աստղալույսը գերող, ու դու
Գոյելու անխաթար բնազդով
Սողա՛ դեպ անդունդը կապույտ…
Զարդարի՛ր գոյությունդ մի նոր
Հզոր ոստյունով…
Ու ճախրի՛ր անսահման կապույտում…
Սուրա՛ դեպի վեր…
Դեպ Արև…
2006 թ.
Գիլանցի գրատարածք 